تدریس دوره کامل موسیقی | ساز تنبک
تاریخچه تنبک : (تُمبَک ،تنبک، دمبک، دنبک یا ضَرب) یکی از سازهای کوبهای پوستی است و از نظر سازشناسی جزء طبلهای جامشکل محسوب میشود که از این خانواده میتوان به سازهای مشابه مانند داربوکا در کشورهای عربی و ترکیه و همچنین زیربغلی در افغانستان اشاره کرد. تمبک بنا به مستنداتی دارای قدمتی همپای تمدنهای کهن ایران است. لازم به ذکر است که بر اساس متون مانده برجا، وجود این ساز به عنوان یک عنصر موسیقایی در تمدن عیلام تثبیت شده است.
طریقه نواختن:
تنبک، سازی اصیل در موسیقی ایرانی است. این ساز در واقع استوانهای از جنس چوب به قطر تقریبی ۲۵ تا ۳۵ سانتیمتر میباشد که بر روی آن پوست کشیده شده است. این ساز در قسمت پایین به استوانهای باریکتر متصل میگردد که انتهای آن کمی گشادتر میشود و شکل دهانهی بازی را میگیرد. تنبک در موقع نواختن، به صورت افقی بر روی ران نوازندهی نشسته قرار میگیرد. نوازنده دست چپ خود را در بالا و دست راست را در کنار تنبک قرار میدهد و با انگشتان و تمام سطح کف دست خود بر روی قسمتهای مختلف سطح پوستی ساز میکوبد که عبارتند از: مرکز، میان و کنار. صوت تنبک بدون ارتفاع معین میباشد. البته نمونههایی از این ساز ابداع گردیده است که قابلیت کوک شدن هم دارد. اما استفادهی آنها زیاد متداول نیست. نوازندهی این ساز با انگشتان خود میتواند ریزهکاریهای فراوان و شایانی را اجرا کند. به همین دلیل این ساز میتواند نقش تکنواز را داشته باشد.
نوازندگی تنبک :
مهمترین ساز کوبه ای پوستی زمان ما که سالهاست مورد توجه موسیقیدانان ایران است، نوازندگانی که با این ساز در تاریخ موسیقی ما به شهرت رسیدند و می توان گفت متعلق به نسل پیشین تنبک نوازی هستند، آقاجان پسر داوود شیرازی، تقی خان، حاجی خان پیشخدمت عین الدوله، بالاخان پدر مرتضی و موسی نی داوود، عبدالله دوامی، سید حسین، رضا قلیخان، رضا روانبخش و هوشنگ مهرورزان هستند. ولی اگر نگاهی به تاریخ جدید تنبک نوازی بیندازیم متوجه می شویم که این ساز قبل از حضور حسین تهرانی- پدر تنبك نوازی نوین ایران - ( و مشوقانش مانند ابوالحسن صبا و حسین دهلوی) جایگاه موجه و قابل توجهی در تاریخ موسیقی ایران نداشت و پس از تلاش ها و تعمق های زیادی که برای احیاء مجدد آن توسط این استادان و بعضا شاگردان آن ها صورت گرفت، در حال حاضر تنبک به عنوان ساز لازم و ثابت ارکسترهای ایرانی رسیده و حتی سال هاست که در مقام تکنواز هم نقش آفرین است. نقش اصلی این ساز همراهی ساز یا آواز و تأمین و نگهداری، ضرب، در موسیقی ایرانی میباشد.
فراگیری کامل یک ساز به طور کلی به دوره های زیر تقسیم می شود :
1- مقدماتی
2- متوسطه
3- پیشرفته
4- استادی.
برنامه هفتگی
شنبه
تا جمعه
مدرسین
مستانه زهیری